16 yaşındayken girdiği Pozantı Cezaevi'nde tecavüze uğrayan F.G yaşadıklarını TARAF Gazetesi'nden Hikmet Durgun'a anlattı: ''Sadece tecavüz değil. Dayak adeta günlük yaşamın parçasıydı. İntihar etmek istedim, annem aklıma geldi, vazgeçtim...''
TAŞ ATAN ÇOCUKLARDAN BİRİ
Pozantı Cezaevi'ndeki vahşete ilişkin bugüne değin hep tanıklar konuştu. 19 yaşındaki F.G, 16 yaşındayken 'taş atan çocuklardan biri" olarak girdiği Pozantı Cezaevi'nde yaşadıklarını aktardı. F.G, kendisinin dışında başka çocukların da tecavüze uğradığını, bu yüzden intihara bile kalkışanlar bile olduğunu söyledi:
KÖYÜMÜZ YAKILINCA ADANA'YA GİTTİK
''Şırnak'ta yaşıyorduk. 20 yıl önce köyümüz yakılınca Adana'ya geldik. 15 Şubat 2009'da korsan gösterilere katıldığım ve polise taş attığım gerekçesiyle tutuklanarak Kürkçüler Cezaevi'ne götürüldüm. O zaman 16 yaşındaydım. Kürkçüler Cezaevine girerken çırılçıplak soyulduk. Askerler bize bağırarak küfür ediyorlardı. "Pis teröristler, devlete karşı çıkmak neymiş size göstereceğiz" diyerek tekme tokat bizi bir saat kadar dövdüler. Bize zorla halay çektirdiler. Kış olmasına ve çırılçıplak olmamıza rağmen üzerimize tazyikli su sıkıyorlardı bir yandan da. Askerler bizi iyice dövdükten sonra gardiyanlara teslim ettiler. Gardiyanlar da demir paspaslarla her yerimize vurdu. O an çığlıklar atıyorduk. "Ne olur bizi dövmeyin" diye yalvarıyorduk. Bizi adlî suçluların yanına verdiler. Dayak hep devam etti. Bize ağır yükleri taşıtıyorlardı. Kürkçüler'de bir hafta kaldıktan sonra üç arkadaşımla birlikte Pozantı Cezaevi'ne getirildik.
ÖZGÜR'ÜN NELER YAPACAĞINI BİLİYORSUNUZ..
Pozantı Cezaevi'ne ilk girişte de gardiyanlar tarafından çok kötü şekilde dövüldük. Sonra koğuşlara dağıtıldık. Müdür yanıma geldi. "Özgür'ün yanına vereceğim sizi haa, Özgür'ün neler yapacağını biliyorsunuz" sözleriyle tehdit ediyordu. B1 koğuşuna verdiler, dört kişi vardı. Herkes bu koğuşta kalan Özgür adlı çocuktan çok korkuyordu. Çok pislik biriydi. Özgür çocuk değildi ancak yaşı kimlikte küçük göründüğü için Pozantı'ya alınmıştı. Mersin Cezaevi'nden getirilmişti. Sapık olduğunu söylüyordu diğer çocuklar, gardiyanlar.
ÖNCE ELLE TACİZ ETTİ SONRA TECAVÜZ ETTİ
Bir gün gündüz saat beşti sanırım. Yukarıya çıktım uzandım. Özgür beni elle taciz etti, sonra da tecavüz etti. Karşı çıktım, direnmeye çalıştım ama benden çok güçlüydü. Bu olayı anlattığım takdirde öldüreceğini, adımı i.neye çıkaracağını söyledi. 'Burası benim elimde, kimseye bir şey anlatma' dedi.
İNTİHAR ETMEYİ DÜŞÜNDÜM AKLIMA ANNEM GELDİ VAZGEÇTİM
O gün korkudan yatmadım. İntihar etmeyi düşündüm ama aklıma annem gelince edemedim, vazgeçtim. Saatlerce ağladım. Olaydan iki gün sonra avukatım geldi. Ona olayı anlatmadım korkudan, ama dedim, "Ne yap et ama beni buradan çıkart." O da cezaevi yönetimiyle görüştü ve o koğuştan çıkarıldım. Ağustos ayında tahliye edildim. Dışarıda altı ay kaldıktan sonra başka bir eylemden dolayı tutuklanarak yine Pozantı'ya getirildim. Ağlama ve çığlık sesleri eskisinden beter sürüyordu. Geceleri gözümü kırpmıyordum neredeyse, korkudan.
YANIMDAKİ ÇOCUK DA TECAVÜZE UĞRADIĞIN ANLATTI
Benim yanımda kalan bir çocuk bana tecavüze uğradığını anlattı. Ben oradayken bir çocuk da tecavüze uğradığı için intihar girişiminde bulundu. Bir çocuk ise iki çocuğa tecavüz ettiğini söyledi. Bugün gazetelerde yazılanların hepsi çok doğru ama korkudan, utancından herkes sustu. Anlatanlar ise hep başkaları yaşamış gibi anlattı. Sadece tecavüz değil. Dayak adeta günlük yaşamın parçasıydı.
KANTİNİN YANINDA KAMERA OLMADIĞI İÇİN ORADA DÖVÜYORLARDI
Gardiyanlar kafaya taktıklarını kantinin yanına götürüp orada çok kötü şekilde dövüyorlardı. Kantinin yanında kamera olmadığı için orada dövüyorlardı. Fırat adında bir çocuk vardı, çok küçüktü daha, bir gün onu çok kötü dövdüler. Dövmeyen, işkence etmeyen gardiyanlar da vardı ama, hepsi aynı değildi. Az yemek veriyorlardı, genelde aç kalıyorduk. Revire çıktığımızda doktor bize diyordu 'S..ktir olun gidin.' İki defa ameliyat oldum cezaevinde yakalanmış olduğum hastalıklardan dolayı.''
